2025 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 6 – ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ (Μαρκ. 10, 32-45)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ.
(Κήρυγμα στα Πιστιανά, στις 5/4/1998)
Ένας αλλιώτικος Βασιλιάς
Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος έλεγε στους μαθητές του:
«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, και παραδοθήσεται ο Υιός του
ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού». Δηλαδή ο Υιός του ανθρώπου θα
παραδοθεί στα χέρια των εχθρών Του, όπως έχει προφητευθεί. Όταν οι
μαθητές άκουσαν αυτά τα λόγια, άλλοι άρχισαν να δυσανασχετούν, γιατί
κόλλησαν στα έξω και δεν φρόντισαν να τα κατανοήσουν, και μερικοί άλλοι
σκέφτηκαν πονηρά.
Ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, έβαλαν τη μητέρα τους Σαλώμη, να πάει στον
Χριστό να Του ζητήσει ρουσφέτια: «Τώρα που θα πάμε στην Ιερουσαλήμ και
συ θα γίνεις βασιλιάς, διάταξε να καθίσουμε ένας στα δεξιά σου και ένας στα
αριστερά σου». Έκαναν δηλαδή τη σκέψη: «Να ευκαιρία, να λύνουμε και να
δένουμε. Να ευκαιρία, να αρπάξουμε αυτό το μεγάλο αξίωμα».
Αλλά ο Χριστός τους απάντησε: «Η δική μου βασιλεία είναι διαφορετική.
Εγώ, δεν ήρθα να υπηρετηθώ, αλλά να υπηρετήσω. Δεν ήρθα να πιώ αίμα,
αλλά ήρθα να δώσω το αίμα μου για τους άλλους. Δεν ζητάω εκδίκηση για ό,τι
μου έκαναν. Αλλά θέλω να πλυθούν με το αίμα μου οι άνθρωποι, όσο
αμαρτωλοί κι αν είναι. Για να ξαναγυρίσουν στην αυλή του Πατέρα τους. Γιατί
όλοι, μικροί και μεγάλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, είναι εξίσου παιδιά του
Επουράνιου Πατέρα μας. Και ο Θεός, έστειλε τον Υιόν Του τον Μονογενή
στον κόσμο, για να καλέσει τους ανθρώπους κοντά Του. Για να απολαύσουν
την αιώνια ζωή»
«Όταν Εγώ υψωθώ από της γης», έλεγε ο Κύριος, «πάντας ελκύσω
προς εμαυτόν». Όταν θα ’ρθεί μια ημέρα και θα με καρφώσουν στον Σταυρό,
και θα κρέμομαι πάνω από την επιφάνεια της γης, τότε θα γίνω μαγνήτης και
θα αρχίσω να τραβάω τους ανθρώπους κοντά μου. Αλλά πρέπει πρώτα να
δείξω στους ανθρώπους, ότι για χάρη της αιώνιας ζωής πρέπει να είναι
πρόθυμοι να καταπατήσουν τα επίγεια».
Γι’ αυτό ο Χριστός όταν έγινε άνθρωπος, όλο και καταπατούσε τα
επίγεια. Και όσοι το βλέπουν και το καταλαβαίνουν, προσέχουν όλο και
περισσότερο πώς ζουν. Ζουν με σεμνότητα προς χάριν του Χριστού. Γιατί ο
μαγνήτης του Χριστού τους τράβηξε και κατάλαβαν την ουσία της αιώνιας
ζωής.
Από δυσωδία αμαρτίας, ευωδία Χριστού
Σήμερα είναι η μνήμη της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Αυτή σε πολύ
νεαρή ηλικία, ξέφυγε από το σωστό δρόμο και έπεσε στην πορνεία. Έζησε
στην αμαρτία, μέχρι είκοσι τεσσάρων χρονών. Όλο και χειρότερα, όλο και πιο
κάτω!
2Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν. Τό αἴτημα τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου. 5/4/1998
Αλλά κάποια φορά, πήγε κατά λάθος, στην εκκλησία και προσπάθησε να
μπει μέσα μαζί με τους άλλους. Στάθηκε αδύνατο. Αισθανόταν ένα χέρι, το
χέρι του Θεού, να τη πιάνει από το γιακά και να την τραβάει έξω.
Στράφηκε πίσω, και είδε απέναντί της την εικόνα της Υπεραγίας
Θεοτόκου. Και τότε είπε με δάκρυα: «Παναγία μου, αξίωσέ με να μπω κι εγώ
μέσα σ’ αυτή την αγία εκκλησία, να προσκυνήσω τον Τίμιο Σταυρό του Υιού
σου και θα διορθωθώ».
Και τότε τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Αντί να την τραβάνε προς τα
έξω, αισθάνθηκε ότι την πήραν άγγελοι, την έμπασαν στην εκκλησία και εκεί
προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό.
Μετά ξεκίνησε για την έρημο. Πήγε στο τόπο, που είχε ζήσει ο άγιος
Ιωάννης ο Πρόδρομος, μόνος του, προσευχόμενος και παρακαλώντας τον
Θεό να μας στείλει τον Σωτήρα τού κόσμου και να τον αξιώσει να Τον δει και
να Τον δείξει με το δάχτυλό του.
Ας αναφέρουμε με την ευκαιρία, ότι το δάχτυλο και ολόκληρο το χέρι τού
αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που έδειξε τον Χριστό βρίσκεται στο Άγιον
Όρος. Μοσχοβολάει ακόμη, και θα μοσχοβολάει στους αιώνες! Γιατί; Γιατί ό,τι
δένεται με τον Χριστό, ό,τι κηρύττει τον Χριστό, ό,τι υπενθυμίζει ότι ο Χριστός
είναι Σωτήρας του κόσμου, αποκτά χάρη από το Άγιο Πνεύμα, ευλογία, αιώνια
τιμή και αιώνια δόξα!
Το θνητό σαρκίο μας, καταντά μερικές φορές «βρώμα και δυσωδία»,
γιατί αφήνουμε σε κάθε ακρούλα του να φωλιάζει κι από ένα δαιμόνιο. Αν
όμως θέλουμε, το κάνουμε να μοσχοβολά.
• Τα γόνατα μοσχοβολούν, όταν γονατίζουν εις τιμήν του Χριστού.
• Τα δάχτυλα όταν κάνουν το σημείο του Τιμίου Σταυρού.
• Η γλώσσα ευωδιάζει, όταν ομολογεί και δοξάζει το όνομα του Κυρίου.
• Τα μάτια λάμπουν από χαρά και σεμνότητα, όταν βλέπουν με πίστη την
ιερά εικόνα του Χριστού μας. Και ψάχνουν να δουν στην φύση και στα έργα
Του, τη σοφία Του.
• Η καρδιά μοσχοβολά, όταν την σπρώχνεις να αγαπάει το Χριστό.
• Και όλα τα μέλη ευωδιάζουν όταν είναι υποτεταγμένα στον Χριστό και
Τον τιμούν και Τον δοξάζουν.
Να, γιατί μοσχοβολούν τα λείψανα των Αγίων. Γιατί στη ζωή τους με
αυτό το «παλιοσαρκίο», δόξασαν τον Χριστό.
Η αγία Μαρία η Αιγυπτία έζησε στην έρημο πολλά χρόνια. Η
εικοσιτετράχρονη κοπέλα έγινε πια γριούλα, που περιφερόταν μέσα στην
έρημο, χωρίς να την βλέπει κανείς.
Και ενώ ήταν σ’ αυτή την ηλικία, ο Θεός έδωσε την εξής εντολή στον
Άγιο Ζωσιμά: «Πάρε Θεία Κοινωνία και πήγαινε στην έρημο για να
κοινωνήσεις έναν επίγειο άγγελο!». Όταν ο Άγιος Ζωσιμάς την συνάντησε, την
είδε να μην περπατάει πάνω στη γη, αλλά να πετάει στον αέρα.
Δηλαδή η πρώην πόρνη, έκανε το σώμα της, που ήταν σκεύος του
διαβόλου, σκεύος του Θεού με τη μετάνοια και με την υπακοή στον Χριστό.
Και αφού κοινώνησε από τα χέρια του Αγίου Ζωσιμά, του είπε:
«Πήγαινε Ζωσιμά και να ‘ρθεις του χρόνου και θα με βρεις, όπως θέλει ο
Χριστός». Μετά από ένα χρόνο που ξαναπήγε, την βρήκε ξαπλωμένη εκεί
που την είχε πρωτοσυναντήσει. Πάνω στην άμμο είχε γράψει με το δάχτυλό
της: «Κοινώνησα και κοιμήθηκα την ίδια ημέρα». Δηλαδή μετά από ένα χρόνο
το σώμα τής Αγίας ευωδίαζε άφθαρτο. Γιατί; Γιατί είχε μοσχοβολήσει πρώτα η
ψυχή της με την αφοσίωση στον Χριστό.
3Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν. Τό αἴτημα τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου. 5/4/1998
Μας λέγει ο Χριστός: «Ή φροντίστε να είστε ολοκάθαροι απ’ όταν
γεννηθήκατε μέχρι το τέλος της ζωής σας –αυτό είναι το τέλειο- ή όταν
αισθανθείτε ότι μολυνθήκατε, καθαριστείτε. Γιατί, τι θα δώσεις αντάλλαγμα για
την ψυχή σου; Πόσο την πουλάς; Με τι την ξοφλάς;».
Αν ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι κάτι από τα επίγεια πιο πολύτιμο από
την ψυχή του, έχει μέσα του σκοτάδι φοβερό. Κάνει μεγάλο λάθος! Γιατί η
ψυχή είναι πολυτιμότερη από όλα.
Το φρόνημα του Χριστού
Κάποτε ένας νεαρός με άσωτη ζωή μετανόησε και ζήτησε να τον
δεχθούν σε ένα μοναστήρι. Ο ηγούμενος ξέροντας τη ζωή του, δίσταζε να τον
δεχθεί. Ο νεαρός έπεσε στα πόδια του και του έλεγε: «Κράτα με και θα
διορθωθώ!». Ο ηγούμενος κάλεσε σε σύναξη όλους τους καλογήρους, άγιοι
άνθρωποι ήταν, και τους λέει: «Κοιτάξτε, υπόσχεται ότι θα διορθωθεί. Να τον
κρατήσουμε;». Δίσταζαν οι Πατέρες. Τους λέει ο νεαρός: «Κρατήστε με κοντά
σας. Άμα δε με κρατήσετε πού θα ξαναγυρίσω; Λυπηθείτε με». Συγκινήθηκαν
και συμφώνησαν να τον δεχθούν. Μόνο ένας διαφωνούσε και έλεγε:
-Αρκετά σκάνδαλα έχουμε. Μπελάδες θα φορτωθούμε. Να φύγει και να
πάει όπου θέλει.
-Βρε, του λέει ο ηγούμενος, το παιδί κινδυνεύει να πέσει στην αμαρτία
φεύγοντας από εδώ και να χαθεί. Δεν συγκινείσαι;
-Ε, ας πάει κι ένας, προκειμένου να ’χουμε ρεζιλίκια και σκάνδαλα!
Του λέει ο ηγούμενος:
-Τι να σου κάνω; Αν είχε χυθεί γι’ αυτόν τον άνθρωπο μια σταγόνα δικό
σου αίμα, δε θα μιλούσες έτσι. Τώρα που έχυσε το αίμα Του ο Χριστός γι’
αυτόν, δεν σε συγκινεί;
Ο πατέρας που πόνεσε για να ταΐσει το παιδί και να το μεγαλώσει, και να
τον σφάζεις ακόμη, κατάκριση δεν θέλει να πει ποτέ για το παιδί του. Έστω
και αν αλήτεψε και χάλασε. «Το παιδί μου είναι καλό», λέει, «θα διορθωθεί.
Έχει καλά αισθήματα». Έτσι λέει ο πατέρας, γιατί έσταξε αίμα αν όχι το σώμα
του, η καρδιά του όμως οπωσδήποτε για το παιδί του.
Αυτή είναι η ευγένεια του ανθρώπου. Να έχει αγάπη, στοργή,
κατανόηση. Να συγχωρεί. Αυτό μας δίδαξε ο Χριστός, όταν ήρθε και
σταυρώθηκε για μας! Και όταν λέμε για μας, δεν εννοούμε μόνο τους αγίους
αλλά εννοούμε και τον ληστή και τον τελώνη και την Αγία Μαρία την Αιγυπτία.
Και κάθε άλλον άνθρωπο αμαρτωλό, λιγότερο ή και περισσότερο από αυτούς.
Όταν κρατάμε το κερί της Αναστάσεως, να θυμόμαστε ότι το φως τού
Χριστού πρέπει να φωτίζει την καρδιά μας. Ξέρουμε ότι το κερί όσο
περισσότερο καίει, τόσο περισσότερο λιώνει. Αλλά λιώνοντας προσφέρει! Τι
προσφέρει; Προσφέρει φως στους άλλους, υπηρεσία, και μάλιστα υπηρεσία
μεγάλη! Γιατί το μόνο που μας λείπει περισσότερο από όλα, είναι το φως της
ψυχής.
Έτσι και εμείς πρέπει να ζούμε την Ανάσταση. Να θέλουμε να είμαστε
παράδειγμα φωτεινό για τους άλλους ανθρώπους. Να τους δείχνουμε, σαν
τον Άγιο Ιωάννη το Πρόδρομο, τον Χριστό και να τους λέμε: Να «ο Αμνός του
Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία
από τη Θεία Κοινωνία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη ζωή κοντά στον
Χριστό.
4Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν. Τό αἴτημα τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου. 5/4/1998
Να αποκτήσουμε την καλωσύνη του Χριστού. Να θέλουμε να τραβάμε
τον κόσμο κοντά στον Χριστό. Κάνοντας οποιαδήποτε θυσία από τον εαυτό
μας.
Να μας δίνει ο Θεός ταπείνωση, αγάπη, καλωσύνη. Και να μας φωτίζει
να αντιμετωπίζουμε όλους τους ανθρώπους κατά το δικό Του φρόνημα.
Αμήν.-
