«Καί τῷ πνεύματί σου»

«Καί τῷ πνεύματί σου»

Γιώργου Κυπριανού

Πάντα μέ γοήτευε αὐτή ἡ στιγμή τῆς Θείας Λειτουργίας. Εἶναι ἡ ὥρα ὅπου ὁ ἱερέας ἐξέρχεται ἀπό τήν Ὡραία Πύλη μέ μέτωπο πρός τό λαό, καί ἐκφωνεῖ τό «Εἰρήνη πάσι». Κατά πολλούς μία συνηθισμένη ἕως καί τυπική πράξη σχεδόν ὅλων τῶν κοινῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Μία πράξη καί μία φράση γιά τήν ὁποία ἔχουν ἀκόμα γραφτεῖ καί χαριτωμένες ἱστορίες ἀλλά καί πολύ συγκλονιστικές. ὍπωςΠ.χ. ἡ ἱστορία πού θέλει ἕναν ἅγιο νά βλέπει τόν ἱερέα νά εὐλογεῖ τό λαό μέ τό «Εἰρήνη πᾶσι» καί νά βλέπει φλόγες νά ἐξέρχονται ἀπό τό σχηματισμό τῆς εὐλογίας τοῦ χεριοῦ τοῦ ἱερέα.

Ὡστόσο, προσωπικά, ἐκεῖνο πού μέ σαγηνεύει πάντα ὅποτε ἀντικρίζω τόν ἱερέα ἀπό τήν Ὡραία Πύλη, φέροντας τή φωτεινή καί συμβολική του ἱερατική ἀμφίεση, δέν εἶναι τόσο ἡ δύναμη τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέν εἶναι ἀκόμα καί ἡ σπουδαία ἔννοια καί σημασία τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά κάτι ἄλλο, πολύ πιό ἁπλό καί χειροπιαστό. Μέ καθηλώνει ἡ ἀπάντηση τοῦ λαοῦ μέσα ἀπό τό στόμα τοῦ ἱεροψάλτη σέ αὐτή τήν εὐλογία τοῦ ἱερέα, τό γνωστό «καί τῷ πνεύματί σου». Ὁ ἱερέας εὔχεται σέ μᾶς «εἰρήνη σέ ὅλους» καί μεῖς ἀπαντοῦμε «καί τῷ πνεύματί σου» δήλ. «Καί στό πνεῦμα σου νά ἔλθει ἡ εἰρήνη». Εὐλογεῖ ὁ ἱερέας τό λαό καί μέ τή σειρά του ὁ λαός ἀντευλογεῖ τόν ἱερέα.

Ὁ ἱερέας ἐπιστρέφει πίσω στήν Ἁγία Τράπεζα, μόνο ἀφοῦ πάρει ἀπό ἐμᾶς τοῦ ἁπλούς καί καθημερινούς ἁμαρτωλούς τήν ἀντευλογία τῆς εἰρήνης. Τόσο ἁπλό, τόσο ἀνθρώπινο, τόσο πρακτικό, τόσο διαλογικό, κι ὅμως τόσο βαθύ καί θεολογικό. Ὁ ἱερέας δέν λειτουργεῖ μόνος. Ὁ ἱερέας δέν εἶναι ὁ μόνος πρωταγωνιστής τῆς λατρείας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Εἶναι συμπρωταγωνιστής του ὁ λαός. Χωρίς τό λαό ὁ ἱερέας εἶναι ἀνάπηρος νά τελέσει ὁποιοδήποτε μυστήριο. Χωρίς τόν ἱερέα ὁ λαός μένει ἀλειτούργητος καί ἀνευλόγητος ἀπό τή μυστηριακή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κλῆρος καί λαός συμπροσεύχονται καί συλλειτουργοῦν. Κι αὐτό εἶναι στοιχεῖο μόνο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μέ Ἱερό Κανόνα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπαγορεύεται σέ ἱερέα νά τελέσει Θεία Λειτουργία ἄν δέν παρίσταται στό ναό ἔστω καί ΕΝΑΣ πιστός, πράξη πού σέ ἄλλες χριστιανικές ὁμολογίες ἐπιτρέπεται. Ὁ κάθε πιστός, ἀπό τό ἁπλό παιδάκι μέχρι τόν γηραῖο τρέμοντα παππού φέρει μέσα του τό βαίλειον ἱεράτευμα, τό χάρισμα τῆς γενικῆς ἱερωσύνης. Ὅλοι εἴμαστε ὡς ἕνα βαθμό μέτοχοι σέ αὐτό τό σπουδαῖο χάρισμα τῆς ἱερωσύνης μέσω τῆς Βάπτισής μας.

Ἄς μήν ὑποτιμοῦμε λοιπόν τήν παρουσία μας μέσα στό Ναό. Μέ τή δική μας ζωντανή παρουσία, χωρίς τή δική μας συμμετοχή μέσω τῆς προετοιμασίας, τῆς προσοχῆς καί τῆς προσευχῆς μέσα στό Ναό, ὁ ἱερέας λαμβάνει δύναμη καί χάρη περισσή. Ἔχουμε ρόλο καί εὐθύνη σέ ὅσα τελοῦνται μέσα στό Ναό. Ἄς μή γινόμαστε παθητικοί θεατές, ὡς τηλεθεατές σέ ἔργο θεατρικό. Ἄς προσπαθοῦμε κάθε φορά νά ἐνδυναμώνουμε τίς εὐχές τοῦ ἱερέα μέ τήν προσευχή μας. Ἄς βάλουμε κανόνα στόν ἑαυτό μας, κάθε φορά πού θά ἀντικρίζουμε τόν ἱερέα στήν Ὡραία Πύλη, νά μᾶς στέλλει τή χάρη τῆς Εἰρήνης, νά ψελλίζουμε ὅλο ἀγάπη καί προσευχή, μέ σημασία σέ κάθε λέξη, σιγανά καί ταπεινά, «καί τῷ πνεύματί σου»

πηγη.isagiastriados